Deze blog verkent het verschil tussen jezelf verliezen in verhalen en het observeren ervan vanuit bewustzijn. Het legt uit hoe we door ons te identificeren met gedachten en emoties vaak verstrikt raken in een cyclus van verhalen die onze innerlijke rust verstoren. Door bewust te worden van deze patronen en de emotie achter het verhaal toe te laten zonder oordeel, ontstaat er ruimte voor stilte en diepere verbinding. Deze stilte biedt helderheid, maakt intuïtief luisteren mogelijk en bevrijdt je.
Zodra een sessie is afgerond laat ik los. Ik laat de mens los, de inhoud van de sessie, het gezicht, het mailverkeer laat ik ook los. Tegenwoordig mogen we door de privacy wetgeving niet te veel gevoelige informatie bewaren. Ik laat het allemaal los. Voor veel mensen is dat lastig. Ze refereren graag aan een vorige sessie of hebben geen zin om de vragenlijst die ik vooraf aan een sessie stuur, in te vullen. Onder het mom; dat heb ik al gedaan, dat weet je al. Iedere sessie is voor mij een nieuw...
Zo mooi als de plaatjes van Engelen zijn, zo prachtig vind ik de plaatjes van de spirit van de dood. Dualiteit. Niet weg willen kijken. Durf de dood in de ogen te kijken en de overgave aan te gaan. Natuurlijk willen we niets weten van de dood. Maar hoe meer je haar durft te omarmen, hoe lichter je leven wordt.