Het leven is saai.

 

Soms brengt het leven je precies daar waar je moet zijn, maar voelt dat tegelijkertijd vreemd en ongemakkelijk. Misschien herken je het gevoel: een periode waarin je de gebruikelijke vonk van enthousiasme of het verlangen naar avontuur niet meer kunt vinden. Je voelt je naar binnen gekeerd, terwijl je normaal gesproken de wereld om je heen wilt ontdekken. Het is een gevoel van stilte, van reflectie, en misschien zelfs een lichte eentonigheid en saaiheid. En hoewel het lijkt alsof je vastzit, kan dit ook een teken zijn van een innerlijke verschuiving—een uitnodiging om je energie op een andere manier te ervaren.

 

 

Ik bevind me momenteel precies in zo’n fase. Als iemand die normaal gesproken reislustig is en energie vindt in het ontdekken van nieuwe plekken en ervaringen, voelt deze tijd waarin ik naar binnen ben gericht heel anders. Tegelijkertijd ben ik bezig met een belangrijk project: het schrijven van mijn online training. Het is een proces waarin ik mijn passie en ervaring giet, en dat me diep raakt. Toch voelt het ook alsof er iets ontbreekt, alsof mijn avontuurlijke geest tijdelijk is verdwenen.

 

 

 

Mijn leven is momenteel heel anders dan ik gewend ben. Waar ik normaal gesproken verlang naar beweging en ontdekking, vind ik mezelf nu vaak in mijn tuin, kijkend naar de vogels en de vallende blaadjes. Het is fijn, rustgevend zelfs, maar het is ook… saai. Die saaiheid voelt soms ongemakkelijk, alsof ik iets mis. Maar tegelijkertijd is er een diep besef dat deze rust me iets wil laten zien. Misschien is dit een ander soort avontuur—een reis naar binnen, naar een nieuw niveau van creativiteit en inzicht.

 

Deze innerlijke gerichtheid voelt als een paradox. Ik mis de avontuurlijke energie die ik normaal gesproken naar buiten richt, maar ik voel ook dat dit precies de plek is waar ik nu moet zijn om mijn online training te schrijven. Dat contrast maakt het niet altijd makkelijk. Het verlangen naar avontuur en “spiciness” knaagt, maar mijn innerlijke stem vraagt me om geduld en vertrouwen.

 

 

 

Avontuur hoeft niet altijd te betekenen dat je naar verre landen reist of nieuwe ervaringen opzoekt. Het kan ook betekenen dat je een ander pad bewandelt in je dagelijkse leven, dat je de focus verlegt naar iets dat dichter bij huis ligt—of zelfs naar binnen in jezelf.

 

 

Ik probeer mijn definitie van avontuur te verbreden. In plaats van alleen maar te denken aan grote, spannende gebeurtenissen, zie ik avontuur ook in de kleine dingen: het volgen van een onverwachte gedachte, het uitproberen van een nieuwe schrijfstructuur, of zelfs gewoon een spontane wandeling maken in de natuur. Dit zijn kleine stappen, maar ze geven mijn dagen net dat beetje “spice” dat ik mis.

 

 

 

In deze fase merk ik hoe snel ik in de valkuil kan stappen van het willen forceren van flow. Mijn natuurlijke neiging is om mijn wilskracht in te zetten en te zeggen: "Ik ga er gewoon iets van maken. Ik ga op avontuur, hoe dan ook." Maar diep vanbinnen weet ik dat dit niet de weg is. Flow laat zich niet afdwingen. Het vraagt om zachtheid, om een open houding en om het vermogen om te luisteren naar wat er echt nodig is.

 

Voor mij betekent dit dat ik de tijd neem om te voelen wat er nu speelt. Het schrijven van mijn online training voelt soms als een uitdaging, maar ook als een reis op zich. Het is geen reis naar een andere plek, maar een reis naar een andere versie van mezelf. En dat vraagt om vertrouwen, niet om druk.

 

 

 

 

 

Wat ik steeds meer begin te begrijpen, is dat deze fase waarin ik me meer naar binnen richt, net zo waardevol is als de avonturen waar ik normaal gesproken naar verlang. Het is een kans om te ontdekken wie ik ben zonder alle externe prikkels. Het laat me zien dat flow niet altijd groot of dynamisch hoeft te zijn. Soms is flow zacht, bijna stil, zoals een kabbelend beekje in plaats van een kolkende rivier.

 

Ik weet dat dit tijdelijk is. Op een gegeven moment zal de energie om weer naar buiten te gaan vanzelf terugkomen. Maar tot die tijd probeer ik mezelf volledig over te geven aan waar ik nu ben—met al het ongemak, de rust en de groei die daarbij hoort.

 

En jij?

 

Als je jezelf herkent in wat ik beschrijf, wil ik je uitnodigen om deze fase niet te zien als een gemis, maar als een kans. Misschien is het juist een uitnodiging om op een ander niveau met jezelf te verbinden. Wat kun je ontdekken als je stopt met het zoeken naar avontuur buiten jezelf, en het begint te vinden in het hier en nu? Misschien zit er meer flow in je leven dan je op het eerste gezicht denkt.

 

Ik blijf in ieder geval nieuwsgierig naar waar deze reis me brengt. En wie weet inspireert deze fase me om mijn avontuurlijkheid straks op een hele nieuwe manier te beleven. Tot die tijd? Vogels kijken, blaadjes zien vallen, en stap voor stap schrijven aan mijn online training. Dat is mijn avontuur, hier en nu.